คืนจันทร์

 

คืนนี้จันทร์นวลผ่อง
มองแล้วคิดถึงแต่เธอ
ตัวฉันยืนมองเหม่อ
ถามว่าเธออยู่ที่ใด
วอนสายลมแผ่วๆ
ให้ช่วยพัดพาใจไป
บอกกับเธอ ว่าคิดถึง

จันทร์เจ้ารู้หรือเปล่า
ว่าฉันเหงาเกินกว่าใคร
วันที่เธอลาไกล
บอกไปแล้วจะกลับมา
คืนนี้ฉันรอเธออยู่
อยากบอกให้รู้คำเดียวว่า
จะรอจนกว่า
ค่ำคืนนี้ไม่มีจันทร์

รัก
รักเธอหมดใจรู้หรือเปล่า
อยากมีเพียงสองเรา
อยู่กับจันทร์เหมือนเคย
อยากฟังซ้ำ คำที่เธอเอื้อนเอ่ย
บอกว่ารักเหมือนเคย
อยู่ในอ้อมแขน (ฉัน)

จันทร์เจ้ารู้หรือเปล่า
ว่าฉันเหงาเกินกว่าใคร
วันที่เธอลาไกล
บอกไปแล้วจะกลับมา
คืนนี้ฉันรอเธออยู่
อยากบอกให้รู้คำเดียวว่า
จะรอจนกว่า
ค่ำคืนนี้ไม่มีจันทร์

รัก
รักเธอหมดใจรู้หรือเปล่า
อยากมีเพียงสองเรา
อยู่กับจันทร์เหมือนเคย
อยากฟังซ้ำ คำที่เธอเอื้อนเอ่ย
บอกว่ารักเหมือนเคย
อยู่ในอ้อมแขน (ฉัน)

ความคิด

 

ยังเดินผ่านทุกวัน
ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน
ราวกลับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา

แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด
ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว
เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา

ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา

ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ

อยากเจอเธอเหลือเกิน
เพราะก่อนที่เราต้องเดินแยกทาง
ฉันมีความคิดหลายๆ อย่าง
หลายอย่างเหลือเกิน ที่ฉันไม่ได้พูดไป

แต่กลับมานึกขึ้นได้ในเวลานี้
ในเวลาที่เธอเดินจากฉันไปแสนไกล
หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ
และค่อยพูดออกไป ทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉัน

ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา

ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ

ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันได้ฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า